Nederland – Libitina

Cemeteries in the Netherlands.

Maastricht, Tongerseweg.

De geschiedenis van de begraafplaats gaat terug tot de Franse tijd in Maastricht (1795-1814), toen het verbod om in kerken te begraven werd ingevoerd. In 1805 besloot de Franse prefect tot oprichting van een nieuwe algemene begraafplaats, bedoeld voor alle gezindten: rooms-katholieken, protestanten en joden. In 1809 kocht de gemeente Maastricht een terrein van 1 hectare langs de nieuwe steenweg naar Tongeren met de bedoeling er een begraafplaats aan te leggen. In december 1811 had architect Jean François Soiron het plan van aanleg gereed. Uiteindelijk werd slechts een halve hectare daadwerkelijk ingericht. Het Joodse gedeelte werd gesitueerd aan de oostzijde en kreeg een eigen ommuring en toegangspoort.

‘s-Hertogenbosch, Orthen.

In 1857 is begonnen met de aanleg en het jaar daarop is de begraafplaats in gebruik genomen.
De begraafplaats is gelegen naast de toenmalige rijksweg Den Bosch – Utrecht.
Er was speciale toestemming nodig van het Ministerie van Oorlog, omdat de begraafplaats binnen schootsveld van fort Orthen was gelegen.
Ook moest eerst de grond 3 meter worden opgehoogd.
De begraafplaats werd voor 4/5 uitgegeven aan het kerkbestuur van de Sint-Janskathedraal en voor 1/5 aan de protestantse gemeenschap. Het terrein is nog een paar maal uitgebreid met nieuwe akkers.
Het bevat een Bisschopskapel met een crypte waar verscheidene bisschoppen van het bisdom
‘s-Hertogenbosch begraven liggen.
Ook is er een oud lijkenhuis en zijn er diverse grafmonumenten.

Roermond, oude kerkhof.

Begraafplaats Nabij de Kapel in ’t Zand is een van de oudste begraafplaatsen in Nederland.
Haar geschiedenis gaat terug tot het jaar 1785, toen het bij keizerlijk edict werd verboden mensen binnen kerkgebouwen of zelfs binnen de stadsmuren te begraven.
De begraafplaats bestaat uit 5 gedeeltes en is ontworpen door de beroemde architect Piere Kuipers (o.a. Rijksmuseum en centraal station Amsterdam). Hij ligt hier ook begraven.
Er is een katholiek deel, een Nederlands-hervormd, een nieuw en een oud (voor 1785) Joods deel en een “verloren” deel (voor andersgelovigen, onbekenden, ongedoopte en zelfmoordenaars).
Het bekendste graf is wel het “graf met de handjes” waar een protestantse kolonel en zijn katholieke jonkvrouw niet naast elkaar begraven mochten liggen. Ze zijn toen aan weerskanten van de scheidingsmuur begraven en de handen op hun grafmonument bereiken elkaar over de muur.